رفتارهای ما به عنوان یک شهروند در هنگام بروز حادثه

نگاهی به آمار وارقام حوادث ترافیکی در ایران نشان می دهد که رفتارهای ترافیکی ما به عنوان یک شهروند یا به عنوان یک راننده مناسب نیست. حال آنکه در افزایش آمار حوادث رفتارتماشاگران نیز بی تاثیر نیست ، کاهش سرعت جهت رصد چون و چرای حادثه و یا توقف و پیاده شدن جهت گرفتن عکس و سلفی همگی عامل تصادفات زنجیره ای ویا افزایش تصادف در مکانهای نزدیک به حادثه است.

آیا ارتقاء سواد شهروندی وترافیکی ومدیریتی  کارساز است ؟  یا ارتقاء فرهنگ شهروندی و ترافیکی ومدیریتی موثر است ؟ این دو سوال پاسخی واحد دارد هردو اصلاح رفتار ترافیكی شهروندان عامل اساسی برای گشوده شدن گره های بسیاری در مناسبات اجتماعی محسوب می شود كه می توان ادعا كرد كه با تحقق یافتن آن بسیاری از آسیب ها نیز كاهش خواهد یافت.

بنابراین تفکیک رفتارهای اجتماعی شهروندان از رفتارهای ترافیکی آنان منطقی نیست ومارابه مقصود نخواهد رساند استرس ، عصبانیت ، مشکلات روحی وروانی ، باورهای فردی ، خستگی ، ناهنجاریهای اجتماعی واقتصادی و...همگی عاملی برای رفتارهای نامناسب ترافیکی در حین رانندگی وارتکاب جرم وتخلف توسط رانندگان است اما رفتارهای نامناسب شاهدین حادثه جزء کدام دسته ورده بندی آموزشی است  .

واما در حوزه مدیریت ترافیک همه میدانیم دستیابی به ایمنی ترافیک مناسب وقابل قبول یک اقدام بین سازمانی است و لذا هماهنگی و ارتباط موثر وعلمی و عملی بین تمام سازمانها و نهادهای دست اندر کار مدیریت ترافیک و ایمنی ترافیک در کل کشور بهترین راهکار است برهمین اساس تدوین یک الگو و راهکار مناسب وکاربردی در کنار آموزش شهروندی ، باید به یک دغدغه ی پژوهشی بدل گردد.